Στ Απεράθου οι δρόμοι του χωριού, οι ρύμνες (αρχαία ρύμη-ρύμνη) είναι μαρμαροστρωμένοι.Οι επισκέπτες εντυπωσιάζονται, μάλιστα, τόσο πολύ ώστε λένε: το μάρμαρο δεν είναι για να το πατάμε, αλλά για να ντύνουμε τους τοίχους. Πέρα βέβαια από το γεγονός ότι το μάρμαρο στ Απεράθου χρησιμοποιείται και ως επένδυση τοίχων, και ως πλαίσιο στις θύρες και στα παράθυρα, σε τραπέζια και σε στήλες, σε σκάλες και ως πέτρα χτισίματος, χρησιμοποιείται κατά κανόνα για την μαρμαρόστρωση της ρύμνης.
Το χωριό τ Απεράθου όπως είναι χτισμένο πάνω σε ασβεστολιθικά και αμφιβολιτικά πετρώματα (σιδεροπασπάρες) δεν είχε ανάγκη από λιθόστρωση ούτε από μαρμαρόστρωση. Το ερώτημα είναι μήπως με την μαρμαρόστρωση ενώνεται το ένα σπίτι με το άλλο το αντικρινό. Η ρύμνη δηλαδή δεν είναι διαχωριστικό εμπόδιο, ανάχωμα αντιμαχίας. Με την μαρμαρόστρωση σχηματίζεται μια άμεση επαφή, μια όμορφη γειτνίαση, μια σύνοικος ομοτοιχία, ένας σύνδεσμος επικοινωνίας των αντικρυνών σπιτιών μεταξύ τους. Στοιχείο συνοχής, σύμπλεξης και συμπόρευσης. Όλα τα σπίτια του χωριού συναποτελούν ένα αδιάσπαστο σύνολο.Αυτά τα ξεχωριστά αρχιτεκτονικά στοιχεία κάνουν τ Απεράθου να φαντάζει σαν κάτι ξεχωριστό. Όταν το αναδείχνει ο ήλιος και το φως του να μαρμαίρει πάνω στις άσπρες επιφάνειες των κύβων, είναι σαν να κοιτάς την αλήθεια που διώχνει τις ψευτιές και τις ασκήμιες.
(Βιβλιογραφία: Ο Απεραθίτικος Πολιτισμός - Μαν. Γλέζος)
Φωτογραφία : Δελλαμάνης Σ.Παναγιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου