Ο μοναδικός αιωνόβιος άνθρωπος στ’ Απεράθου, η γιαγιά Εργίνα (όπως δικοί και ξένοι την έλεγαν), έφυγε για πάντα απ’ τη ζωή στις 30 Δεκεμβρίου του 2013. Έφυγε από το ζεστό -για όλους- σπιτικό της και τις πραγματικά ζεστές αγκαλιές των παιδιών της, αφήνοντας πίσω της, όμορφες και ζεστές θύμησες.
Ο θάνατος ακόμα και στην ιδανικότερη μορφή του, μόνο πόνο, συγκίνηση και αναμνήσεις αφήνει. Είναι όμως πολύ σημαντικό, οι
αναμνήσεις που μένουν, να είναι όμορφες και ζεστές! Είναι πολύ σημαντικό, όταν κάποιος φεύγει για πάντα, ν’ αφήνει θύμησες που ξεχειλίζουν απ΄ αγάπη κι ανθρωπιά!
Αυτά είναι η ζωή κι αυτοί οι άνθρωποι που τα προσφέρουν, είναι φάροι στη ζωή των υπολοίπων!... Αυτό ήταν κι η γιαγιά – Εργίνα κι αυτό θα μείνει πάντα, για εμάς τους υπόλοιπους!
Παραθέτουμε τον επικήδειο της κ.Ειρήνης Πολυκρέτη (θεολόγου) που δεν ήταν συγγενής, αλλά ένας άνθρωπος που είχε την τύχη να γνωρίσει από κοντά την αιωνόβια γιαγιά!
« ΣΤΗΝ ΕΚΔΗΜΙΑ ΤΗΣ ΑΙΩΝΟΒΙΑΣ ΑΠΕΡΑΘΙΤΙΣΣΑΣ
ΑΡΓΥΡΩΣ ΚΑΡΑΠΑΤΗ 1912 – 2013
Αργυρώ Καραπάτη. Αιωνόβια γυναίκα του χωριού μας, χήρα Μανώλη Καραπάτη, μητέρα πέντε αγοριών, γιαγιά με πολλά εγγόνια και δισέγγονα, έγραψε την ιστορία της ζωής της σ’ αυτό εδώ το χωριό, την Απείρανθο, ιστορία γνήσιου και αληθινού ανθρώπου, αφήνοντας σε όλους μνήμη αγαθή. Και σήμερα γύρω από τη σορό της τα παιδόγγονά της κλαίνε την αγαπημένη τους μάνα και γιαγιά.
Με λίγα λόγια θα εκφράσω ελάχιστα γνωρίσματα της Κεραργυρώς, θέλοντας να τονίσω την τιμιότητα και την προσφορά της ως ηρωίδας του χρέους απέναντι στα παιδιά της, αλλά και την απήχηση που είχε η ζωή της στους χωριανούς, όπως τη γνώρισα στα νεανικά μου χρόνια που έτυχε να μαθητεύω στη γειτονιά της.
Χαρακτηριστικά γνωρίσματά της ήταν η ανθρωπιά, η φιλοξενία, οι καλοί τρόποι, σοβαρή, αλλά και καλοσυνάτη, αρετές που την κοσμούσαν και που τις κληρονόμησε και στα παιδιά της, καταξιωμένα σήμερα στην κοινωνία του χωριού και της Αθήνας. Το ένα καλλύτερο από το άλλο, κοινωνικά, πρόσχαρα, εργατικά, με αισθήματα ανθρωπιάς, αγάπης και κοινωνικότητας.
Δεν είχε κόρες η Κεραργυρώ. Όμως απέκτησε νύφες αντάξιες των παιδιών της. Κι αυτές στολισμένες με τις αρετές της, για να επιβεβαιώνεται σ’ αυτές η παροιμία: « Η νύφη που θα γεννηθεί στην πεθερά της μοιάζει ». Το χωριό γνωρίζει ποιες είναι και πολύ περισσότερο πόσο ήταν κοντά της όλα τα χρόνια και ιδιαίτερα στις ανήμπορες ώρες της ζωής της.
Στην εποχή μας, που ο καθένας αποφεύγει τα βάρη των άλλων, οι νύφες και τα παιδιά της Αργυρώς Καραπάτη όχι μόνον δεν ένοιωθαν βάρος της γερόντισσας μάνας και πεθεράς, αλλά αισθάνονταν χαρά και ανάπαυση να είναι κοντά της, να την συμπαραστέκονται σε καθημερινή βάση και να νοιώθουν την αγάπη της. Οι πολύτιμοι θησαυροί της Αργυρώς Καραπάτη τα παιδιά, οι νύφες, τα εγγόνια και δισέγγονα, που σήμερα γύρω από τη σορό της με αισθήματα βαθειάς συγκίνησης και πένθους μαρτυρούν την αγάπη τους στην αιωνόβια μητέρα και γιαγιά. Μαρτυρούν ακόμη ότι η αγάπη είναι το γνώρισμα της προσφοράς και θυσίας της απεραθίτισσας μάνας, που ξέρει να στολίζει και να πλουτίζει τα παιδιά της με τις αρετές της αγάπης και ανθρωπιάς.
Παιδιά κι εγγόνια της Αργυρώς Καραπάτη. Θα σας λείψει η μάνα και η γιαγιά. Τώρα θα της δώσετε τον τελευταίον ασπασμό. Όμως η ζωή σας, καθώς είναι ζυμωμένη με την αγάπη της θα βρίσκεται πάντα στη σκιά της και η ευχή της θα είναι φυλαχτό και σκέπη σας.
Κεραργυρώ. Μ’ αυτά τα λίγα λόγια, που χαρακτηρίζουν την αιωνόβια ζωή σου, εκφράζω το πώς σε γνώρισα, ποια ήσουν και την προσφορά στα παιδιά σου, καθώς και την αναγνώριση των αρετών που στόλιζαν την ψυχή σου και τη μετάδοσή των σε όσους σε γνώρισαν. Σου πρέπει αιώνια ανάπαυση εν σκηναίς των εκλεκτών του ουρανού.
Στα καλά σου παιδόγγονα καταθέτομε τη συμμετοχή μας στη θλίψη και τον πόνο τους και σε σένα αιωνία η μνήμη.
31 -12 – 2013
Ειρήνη Β. Πολυκρέτη »
Πηγή: Μαριέττα Μαργαρίτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου