ΓΙΑΝΝΗΣ ΖΑΖΑΝΗΣ - ΠΛΟΙΑΡΧΟΣ ( ΑΦΙΕΡΩΜΑ )

Γιάννης Ζαζάνης
Πηγή: Αρχιπέλαγος

Το ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΣ συνεχίζοντας το ταξίδι του στην Ελληνική Ναυτιλία συνάντησε έναν άνθρωπο που έχτισε την καριέρα του μέσα από την Ελληνική Ακτοπλοΐα. Πλοηγός στη ιστορική μας διαδρομή θα είναι ο καπτά Ζαζάνης Γιάννης, ο οποίος με ένα ξεχωριστό τρόπο μας ταξιδεύει στο χρόνο μέσα από τις εμπειρίες του…

Ονομάζομαι Ζαζάνης Γιάννης, γεννήθηκα το 1953 και το 1972 τελείωσα την σχολή της Κύμης .Μέσα σε 18 ημέρες
έφυγα μ’ ένα μεγάλο φορτηγό για 34 συνεχόμενους μήνες. Μετά πήγα φαντάρος για 32 μήνες στον Στόλο και μετά μέσα σε 6 ημέρες από την απόλυσή μου ξανά έφυγα για 16 μήνες.

Όνειρα ταξιδιών, πελαγίσια πουλιά στο φως και στην αλμύρα και μες στις θάλασσες ένας γαλάζιος αφρός κ’ ύστερα η πλώρη μια κοφτή ατσάλινη λαμαρίνα που σπάθιζε την απεραντοσύνη της.
Η πρύμη σκυφτά ακολουθούσε....τις προπέλες που κοιτούσαν και διάταζαν...Τρία κομμάτια, τρείς ζωές, ξέχωρες η μια από την άλλη , στη σιωπή ο Σ τ ε ν α γ μ ό ς τ’ ότι άφηνα πίσω, ένα κλάμα γαλήνης που γινότα αχός, μαζί ,με τον καπνό της τσιμινιέρας... κι εγώ χαμένος , μέσα στις θάλασσες του κόσμου.

Αύγουστος 1979 ξέμπαρκος ,καλοκαίρι στην Ναξο , μπαίνω στην Ακτοπλοΐα , ΕΓ/ΟΓ ΝΑΞΟΣ σκατζάροντας τον θηρασιώτη Ηλία τον κόκκινο όπως τον αποκαλούσαν ,για 25 ημέρες ,είχε σπάσει το χέρι του . Καπετάνιος Νομικός Νίκος ο πρώτος διδάξας εν συνεχεία ΕΓ/ΟΓ ΠΑΡΟΣ Καπάκης Ανδρέας με Μεντή Γιώργο Ύπαρχο ,Ράπτη Στάθη Υποπλοίαρχο, στην κυριολεξία δάσκαλοί μου. Η αστροφεγγιά του σιωπηλού εκείνου Αυγούστου,ήταν το προσευχητάρι, του βαπτίσματος ΑΚΤΟΠΛΟΟΣ είκοσι τρείς χιλιετηρίδες ...αφού ακολούθησα χρυσά ηλιοβασιλέματα, άσημος εραστής της ουτοπίας της...με την εταιρεία Λαιμός @ Πατέρας στην Θάλασσα του κόσμου για σαράντα οκτώ μήνες.....

Στην ονειρική προέκταση της Ακτοπλοΐας ζωγραφίζω ήλιους σε κατάσταση θαλασσινού δειλινού στο «Νάξος» που έμεινα με τρεις διαφορετικές εταιρείες ΝΑΞΙΑΚΗ – ΕΛΛ. ΑΚΤΟΠΛΟΙΑ -και ΜΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ ακολουθώντας τις γραμμές ενός ορίζοντα που θα κλείνω μέσα στη σκέψη μου ξεφλουδίζοντας συγκινήσεις επαγγελματικές μα και ψυχικές στα διάφανα θροΐσματα κυμάτων για την πραγμάτωση του ταξιδιού ακόμα και Ζωής .
Για να ταξιδέψω σε ανέμου χρώματα και δειλινών θαλασσινών ανταύγειες εν συνεχεία με τις εταιρείες ΒΕΝΤΟΥΡΗ – ΑΓΑΠΗΤΟΥ Ι@Κ και ευτύχησα να ζήσω ΚΥΚΛΑΔΙΤΙΚΕΣ ΘΑΛΑΣΣΕΣ... και συνέχισα να ταξιδεύω σε θροΐσματα κυμάτων που για χάρη τους ξόδεψα το πολύτιμο μπλε στην δική μου μελάνη εκμαθήσεις στα High Speed από το 1999.............

Ιστία με κρεμασμένες λάμπες, επιμένουν να μετρούν ,τα όσα μου δίδαξαν , Νομικός , Καπάκης, Θεοχάρης, Δελίεζας , Ματζουράτος , Βιτζαράς, Μαστροκόλιας , Κολυδάς, Σπ.Βατίστας, μα...και η Θάλασσα μέσα στην Άγονο Γραμμή... πως η χαρά και το χαμόγελο είναι το Άνθος , βαριάς κληρονομιάς μα και πίκρας , Άνθος ,που φανερώνεται σαν τον αφρό της , πάνω στο κύμα , όταν το δέρνει η λύσσα των ανέμων ...τρίζοντας τ’ αλάτι στα ματόκλαδα και την γεύση της αλμύρας στα χείλη , αρμενίζοντας την ψυχή κάπου εκεί στα Πέλαγα για ένα ταξίδι.

Ανθός , δεν κάνω λάθος ,εκτός αν είναι λάθος η θάλασσα , αν είναι λάθος να σμίγουν οι άνθρωποι, και να αναρωτιόμαστε πόση ομορφιά μπορεί να χωρέσει σε μια στιγμή προσέγγιση λιμανιού Αγόνου, για παραλαβή δύο τελάρα ψάρια ο μόχθος Τους και να αποβιβάσεις ταχυδρομείο και φάρμακα... εκτός αν είναι λάθος όταν θριαμβεύει η στιγμή μιας δύσκολης μανούβρας , εκτός αν είναι λάθος όταν ανατέλλει ο ήλιος στις τελευταίες γραμμές των οριζόντων.
Γράφοντας στους ορίζοντες της μνήμης μου ,του ταξιδιού του χρόνου τη γεύση... με Πάρος, Γκόλντεν Βεργίνα, Νάξος, Ιονίς Ποσειδών Εξπρές, Δημήτριος Εξπρές, Γεώργιος Εξπρές, Παναγία Τήνου 2 Θησέας, Πήγασος, Ολύμπια, Δανάη, Σαντορίνη, Αθηνά, High speed 1, 2, 3, 4 Flying Dolphin 17,18,19,29,15.10 και Flying Cat…

Στάζοντας αρμύρα απ’ τον απλωμένο χάρτη στον ήλιο, ταξιδεύω - εκεί - που με ορίζω ...!

Πάρο, Νάξο, Ίο, Σαντορίνη - Σύρο, Σχοινούσα Κουφωνήσι, Δονούσα, Αιγιάλη, Κατάπολα-Κύθνο ,Σέριφος ,Σίφνος ,Μήλο, Κίμωλο, Φολέγανδρος ,Σίκινο, Ίο, Σαντορίνη ,Ανάφη, Αη Νικόλα, Σητεία, Κάσο, Κάρπαθο, Διαφάνι, Χάλκη, Σύμη, Ρόδο - Σύρο, Τήνο, Μύκονο -Πάτρα Σάμη Ιθάκη Παξούς Κέρκυρα Πρίντεζι –Ηγουμενίτσα Μπάρι Χάιφα-Πάτρα Σάμη - Αίγινα, Πόρο, Ύδρα, Ερμιόνη, Σπέτσες, Πόρτο Χέλι... κάνοντας το ταξίδι άγρυπνο στα στήθια μου, άγρυπνο σαν τον άνεμο και την θάλασσα .Ταξίδεψα ,πήγα και από δω , πήγα κι από κει , παντού ,γεμάτος από όμορφες Μανούβρες , δύσκολα Ρεμέτζα , Θάλασσες με την ατελείωτη βουή στην αντίσταση των κυμάτων. Με τη φωνή του Καπετάν Κυριάκουσα να την ακούω... σε αθέμιτο ανταγωνισμό με τον Βασίλη το Πασχάλη στο Ολύμπια... - Αυτό που έκανα εγώ, εσύ, ποτέ δεν πρέπει να το κάνεις. Εμένα η καριέρα μου είναι από εδώ έως το ΝΑΤ, ενώ εσύ, έχεις μια ολόκληρη καριέρα μπροστά Σου.
Τις πλάκες ,όταν μιμούμενος στο VF την φωνή του Μήτσου του καβοδέτη στη Σίκινο έλεγα στον Καπετάν Γιώργο Σιγάλα να γυρίσει πίσω να πάρει δύο τελάρα ψάρια να μην χαλάσουν. Εκείνος γύρισε ...μα έχασε την πρωτιά και στην Ίο, μπήκαμε πρώτη εμείς με τον Ποσειδώνα.
Τις Μανούβρες του Νομικού ,Καπάκη ,Θεοχάρη ,Δελιέζα ,Μαστροκόλια ,Κολυδά Ματζουράτου να περιτρέχουν τους διαδρόμους του νου και εκείνες οι ώρες που οι σιωπές μιλούσαν πιο έντονα από τις λέξεις... στην εκμάθηση Καμεβας με τον Σπύρο κάτι το εντελώς πρωτοποριακό ακόμα και μέχρι σήμερα... όλα αυτά, πασχίζω να φέρω τη στάση του γραφτού μου... !
Δεν θα ξεχασθεί όμως ποτέ ο Καπετάν Στέλιος Βιτζαράς που με φως νυχτιάς μα και με χαραυγής σε λιμάνια αγόνου ,Σχοινούσα ,Κάσο, με κέρδιζε... δίνοντας μου, Χ ε ι ρ ι σ τ ή ρ ι α με την χαρούμενη έκφραση ματιών Δασκάλου προς μαθητή ... ! Θα μαντέψει ποτέ, τι τότε μου χάρισε...... ;
Θάλασσα Ναυτικός .... Ένα ατελείωτο ταξίδι που το τέλος ενός ταξιδιού δεν μπορεί παρά να είναι η αρχή του επόμενου.. κι’ ο χρόνος είναι σαν το θαλασσινό νερό, άπιαστος και ατελείωτος ...με χιλιάδες ώρες μοναξιάς πάλεμα με στοιχεία της φύσεως μα και ταυτόχρονα με ανθρώπους χωρίς προσωπική ζωή με 27 χρόνια θαλάσσια υπηρεσία που σημαίνει ότι όλα αυτά τα χρόνια ήμουν μέσα στον εργασιακό μου χώρο ..εκεί όπου δεν ένιωσα ακόμα το κλάμα των παιδιών μου... μόνο θάλασσα . Ελπίδα ανεμοδαρμένη στριμωγμένη… ποτέ γαλήνια ποτέ αγριεμένη …στην αγάπη στον έρωτα της... που θέλει ψυχή κορασό ...ίσως για αυτό μας λένε σκληρούς ..δεν θυσιάζει κανείς εύκολα 30 χρόνια από την ζωή του για την αγάπη αυτή.. και να ζεις μόνο με αυτήν..... Ίσως για αυτό οι νέοι αποφεύγουν το ναυτικό επάγγελμα οι εταιρείες έχουν γίνει μετοχικές εξαλείφθηκε ο παραδοσιακός πλοιοκτήτης Μηνάς Σταθάκης οι Λαϊκής Βάσεως Εταιρίες Παντελής Σφηνιάς που επειδή ήταν και ο ποιο πρόσφατος ήξερε και του τελευταίου επικούρου τ’ όνομα ... Μα εάν γύριζαν τα χρόνια και γινόμουν είκοσι χρονών πάλι εκεί θα πήγαινα για όλα που προ ανέφερα... και γιατί εκεί ... πέρα απ το κύμα ζυμώνοντας το ψωμί μου μ'αρμυρά κι ιδρώτα, έθρεψα μ’ αυτό κορμί και φρόνηση.. .


<<Βίρα τον Καταπέλτη και τις πρυμάτσες μόλα
φωνάζει ο Πλοίαρχος του Ύπαρχου στη πρύμη
κι ας εφρεσκάρησε ο καιρός κι ας βρέχει κι ας αστράφτει
κι ας τρέμουνε από την ορμή του Γρέγου
τα ξάρτια όλα.
Στα όκια και τις δυο άγκυρες φρακάρισε ο Λοστρόμος
κι εμπρός χτυπάει στις μηχανές με το σταμπάγιο
ο Πρώτος
και καθώς ξεκινούσαμε δειλά ,ένας καμαρότος,
μας έλεγε πως άσκημος θε να’ ναι απόψε ο δρόμος.
Έτριζε η κόντρα γέφυρα στης τρικυμίας το διάβα
κι απάνω όλα σφυρίζανε τα στραλια, τα αρμπουρέτα
κάτω ,μπρος ,πίσω οι θάλασσες ξέπλυναν την κουβέρτα
Μα το καράβι τη γραμμή της Άγονου
τη χαραγμένη τράβα.>>

Καταγράφοντας στή μνήμη όσα μάζεψα διδασκόμενος ,στήριξα φίλους , Γιαννακή Βασίλη, Ασμανή Δημήτρη ,Τρέσσο Τάσο, Αντωνόπουλο Βαγγέλη ,Μαρινάκη Αντώνη ,Γκίκα Λεωνίδα ,Δαρζέτα Γιώργο, Γεροντάκη Βασίλη ,Σάρδη Νίκο , Τριαντάφυλο Γιώργο, Βατίστα Σπύρο, Φύσσα Γιώργο,Κοντούλη Γιάννη , Κασσό Γιώργο , Ράλης Μηνάς ,Παρασχάκης Δημήτρης και αυτούς που πέρασαν από τα χέρια μου, σημερινοί Διευθυντές Ναυτιλιακών ,Πλοηγοί ,Καπετάνιοι .
Όλοι ξέρουν, μέσα στις νοτισμένες σκέψεις ...Τους ,ότι συνετέλεσα κι ε γ ώ , ν’ ανάψει πίσω απ’ την γραμμή των οριζόντων ,το φώς ...της καριέρας Τους . Όσοι πέρασαν από τα χέρια μου ξέρουν, για την απειρο- ελάχιστη προσφορά Μου ,την μικρή φλεβίτσα φως ,που αξιοποιώντας με τις δικές τους δυνάμεις , κ α τ α ξ ι ό θ η κ α ν στον επαγγελματικών Μας χώρο . Παπαγεωργίου Διαμαντής που απλώνω πρώτον στο γραφτό γιατί στο μπάρκο που τραβά ...ίσως...είναι ένα από τα πιο δύσκολα Ακτοπλοϊκά Πλοία.. στο λιμάνι με αεριδια σε μανούβρα... Περιστεράκης Στέλιος, Χωριανόπουλος Γιώργος ,Καββαδάς Θανάσης ,Πιτσιλός Αντώνης.......ο οποίος , από την επαγκελματική θέση που βρίσκεται ,έχει προωθήσει πάνω από 20 νέους Πλοιάρχους , Βεντουρής Αντώνης , Παπούλια Χρήστος ,Στιλιανός Μιχάλης , Χωριανόπουλος Κυριάκος , Χάλαρης Γιώργος, Μαρινάκης Σταμάτης ,Μουντές Στέφανος , Κατράδης Νίκος ,Σιούτης Γιάννης, Στεφάνου Αντώνης, Κασιδιάρης Νίκος , Χουχλάκης Ζαφείρης ......που παλέβουν τις θάλασσες με κάτασπρο σαν Άτι κύμα που σαν κι εμένα μ’ αλμύρα κ’ ιδρώτα ,θρέβοντας μ’ αυτό ,κορμί και φρόνηση... Καμαρώνοντας Τους ,με στάλες χαράς δροσίζοντας καρδιά και ψυχή, για - ότι έδωσα και πήρα- μόνο.
Καταχωρώντας στο ημερολόγιο του μυαλού νωπή γραφή ακόμα γι’ άλλους τρείς , Λούσα Μανώλη Λαζάρου Γιάννη, Σκιαδά Μάκη ,φ ί λ ο ι ,με την πραγματικοί έννοια εμπιστοσύνης και φιλίας.
Ο Δεκέμβρης έχει κρύψει πια το πρόσωπο του μέσα στις παλάμες του .Από τ’ άλλο μέρος του ορίζοντα, ξημέρωσε ,τα καράβια ανηφορίζουν τα πέλαγα . Άγγιγμα σκέψης...η αγρύπνια Μου, στο πλάι Τους, εκεί που ε ί ν α ι..... , ή όπου ταξιδεύουν....Και με μια Ε υ χ ή . Η κάθε σταλαγματιά ιδρώτα στις αφύλαχτες Θάλασσές Τους ,να έχει ,την αγέραστη ομορφιά των λέξεων
<Καμία κλήση προς Απολογία>
Την ομορφιά που άφησε και στον δ ι κ ό Μου , χρόνο... Όχι, δεν είμαι λυπημένος. Σε σωστή ώρα Αποδεσμεύομαι. Ταξίδεψα. Πήγα και από δω, πήγα κι από κει, παντού και τώρα μόνος με τις δικές μου κατά μόνες σκέψεις μελετάω την στρογγυλάδα των βότσαλων για να σχεδιάσω το πρόσωπο του φεγγαριού για να προλάβω όπως- όπως τον αγέρα της Ζωής που θαρρώ κάπου τον ξέχασα εκεί μέσα στο Νάξος ταξιδεύοντας...

ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΠΟΥ ΕΦΤΙΑΞΕ ΤΟ ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΣ ΕΙΔΙΚΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΠΕΤΑΝ ΓΙΑΝΝΗ

1 σχόλιο:

  1. Μου αποκαλύφθηκε μία γοητευτική και ενδιαφέρουσα προσωπικότητα με ανεπτυγμένη συνείδηση και έντονη εσωτερική καλλιέργεια. Με συγκίνησε..

    ΑπάντησηΔιαγραφή